Boon in South Sudan

Ghostwriter Elma here again. Klaas is going south for a few days. To El Obeid. When I asked him what he was going to be doing there as I thought his work was based in Khartoum he replied:

"Nu ga ik wat doen wat niemand wilde doen. In het kader van een of ander project krijgen ze voor een paar miljoen materiaal. Dat moet ff verdeeld worden. Maar niemand wil personeel leveren en niemand weet hoe het moet (ik ook niet) maar het moet wel 2 november klaar want dan komen de generaals. Nou dat los ik wel op .... of niet. In ieder geval weer een vliegreisje stukje van het land zien foto's maken interessante mensen ontmoeten en niemand "dood schieten."

If anyone wants to read more about the recent history of Sudan there is a book about The Lost Boys of Sudan which has just been re-released. Dave Eggers ~ What is the What (Wat is de Wat) is written in the form of a novel but is the true story of one boy's journey away from his village after it was destroyed by government forces who believed that the villagers were supporting the SPLA (Sudanese People's Liberation Army). All the writer's earnings from the sale of the book go to development projects in the south of Sudan. I can't say that Dave Eggers is my favourite writer (he's not bad, but he does tend to drift a bit) but I certainly learnt a lot about the country that I didn't know before.

Dagje uit

Ed Damazin

Daar is tie dan. Toestel voor de belangrijke mensen binnen de UN. De Gulfstream van de VN

Natuurlijk wilde ik mee naar Ed Damazin. Er nog nooit geweest zijn vind ik een hele acceptable reden. Mijn collega dacht daar anders over. Voor hem hoefde het niet zo. Vroeg op en weinig belangrijke zaken. Het eerste ben ik met hem eens het laatste overkomt me vaker.

Inchekke voor 18 man duurt niet lang maar we nemen er wel 2 uur de tijd voor zodat we
tijd over hebben om eventuele laatkomers te vervangen voor wachtlijsters. Goed idee vind ik persoonlijk. Tot dat je wachtlijster bent en het vliegtuig altijd vol zit.

Het vliegen was een belevenis. Klein vliegtuig 18 man. Plaatsen moeten links en rechts verdeeld zijn anders hangt het vliegtuig scheef. De heen reis uitzicht over de blauwe Nijl. Alle cliches over hoe mooi de rivier als een zilver lint door het lanschap meanderd laat ik achter wege. Gewoon een bruine stroom door een kaal lanschap.Het bezoek was natuurlijk ergnuttig voor de beeld vorming. Soms vraag je je af hoeveel beelden je al gevormd hebt? De collega's waren zo vriendelijk om me rond te rijden in het dorp. Ik geef het toe je begint er aan te wennen. Veel van hetzelfde zoals Kharthoum. Maar hier loopt er meer vee. Over de weg door het dorp en het gaat alemaal heel goed samen met het verkeer. De reugreis was een goed voorbeeld van de VN. Samenwerking. Menigeen klaagt over de gang van zaken binnen de VN dat alles lang duurt niemand een beslissing neemt het normale geklaag. Bij de terugvlucht zag ik dat het heel goed kan. De piloot kan het vkliegtuig laten draaien door met 1 handel gas tegeven. Niets bijzonders met twee gaat ie rechtvooruit.Op de start baan werd met twee handels volgas gegeven. ik kon het goed zien zat bijna in de cockpit.

En opeens kwam daar het handje van de copiloot om de hoek.Deze hield de gashendels vast zodat de piloot de vleugel flappen kon verstellen. Normaal moet zo'n gashendel blijven staan..toch? Het zou niet best zijn als de gashendels terug zouden vallen.. dan wordt de landingsbaan te kort. Dit spel herhaalde zich een aantaal malen tot dat we los waren.

Daarna kon de piloot het alleen. Knap staaltje van samenwerken. Zeker ok bij de landing waar de hendels voorover vielen. Bij het landen is het de bedoeling dat je gas terugneemt denk ik.De landing was indrukwekkend. Voor het eerst kon ik, door de cockpit, de landings baan zien. De snelheid waarmee de grond op je afkomt... ja, daar mag je zeker geen fouten maken met het gashendeltje.Als TDer zou ik er wat van moeten vinden...gebrek aan onderhoud, vliegverbod en nog veel meer.Nu ik in de staf zit is dat anders. Grote lijnen daar stuur je op. We zijn van A naar B gegaan.

Ed Damazin International Airport. Aankomst vertrek taxfree shop.

Capaciteit op hoogtij momenten 20 passagiers

de ZZPer

De ZZPer
Natuurlijk ingeschreven bij de lokale KvK.In bezit van middenstands diploma.BTW nummer aangevraagd. Rivier, straat en ambulante handel toestemmings registratie formulier. Arbeidsongeschiktheids verzekering. Bedrijfs WA verzekering.Vestigings vergunning. Oppervlaktewaterverontreinigings aanslag voldaan. Copie recente jaarstukken afgelopen vijf jaar en de belastingstukken van de afgelopen 10 jaar. Ouderdomspensioen, kinderbijslag zelfstandigen aftrek, starterspremie verrekend.

Best wel gaaf hier. Kratje twee plankies plekkie in de zon, honderd telefoon kaarten 3 sloffen cigaretten. Zo verlopig daar zit ie dan de directeur grootaandeel houder van z'n eigen bedrijf.
Niks arbeidstijden wet. Slaapt in z'n eigen winkel. Geen bewaking nodig.



Als de busisnis goed gaat en ik denk dat zo is, er zitten wel 12 van deze ondernemers in onze straat en ieder week komt er wel 1 bij. Dan is de vervolgstap, de groente& fruit handel, in het midden en klein bedrijf. Personeel erbij ,waarschijnlijk familie en de uitbreiding is een feit. ook deze bussinis draait op basis van 24/7. Hoezo zijn deze mensen lui!?

De vragen die opkomen zijn natuurlijk; is dit erg is dit armoe zijn deze mensen slechter beter af dan de mensen elders?
Ze zijn altijd vrolijk of je nu een telefoonkaart komt kopen of een appel, eerst handen schudden, vragen hoe gaat het vandaag, betalen, weer handen schudden en lachen.
Echt 7 dagen in de week.

Eindelijk Vis!!

Na een uurtje vissen had ik een honderd man nodig om alles ff schoon te maken in deze hitte. :-)

Onze aandacht werd getrokken door de hoeveelheid mensen.

Daar moeten we beslist even kijken. Wat een lucht. Ooit op een zoutwater visafslag geweest? Voor zij die niet van die lucht houden heb ik hier nog een uitdaging. De zoetwater visafslag bij 40/50 graden. Tjezus wat een meur en vliegen. Je verbaast je dat er nog iemand vis wil eten in Sudan.

Helaas mochten we niet van een ieder foto's nemen. Mijn bud Ronald, was een dag in een soort van verbazing, verbijsterings shock. Op een betonnen verhoging worden de grotere vissen onschubt en van de ingewanden ontdaan. De restanten worden van de schoonmaaktafel geveegd en vallen zo'n handerhalve meter naar beneden. Onder die verhoging zat een man op z'n hurken in wat lompen gehuld. De drap van boven gleed over zijn rug en hoofd naar beneden. Hij leek zich er niet aan te storen was zelf druk bezig de kleinere vissen schoon te maken. Het leek op een vorm van slavenarbeid. Hij was letterlijk en figuurlijk de laagste van het laagste.

Ja ik vond het ook heel triest dat het te warm was voor een regenpak. Zo zien ze er immers ook uit in Zoutkamp!?

Wat een soorten vis. De knorhaan hadden we al ontmoet in Zambia.Kieuwvinnen zo scherp als scheermessen.

FF voelen natuurlijk!

Enorme voorns met kieuwvinnen in de vorm van een zaagtand.

Paar centimeter lang maar vlijmscherp. Karperachtigen, baarsachtigen en vele voor mij nog onbekende soorten. Voor de liefhebbers, ik ga hier nog een aparte studie van maken

Ieder koopman probberde natuurlijk zijn vis aan ons te slijten. Kieuw deksels werden opengesperd om te laten zien dat ze nog vers waren. Gelukkig konden we ons goed verstaanbaar maken. En beleefd bedanken. Ze spreken allemaal Nederlands op de vismarkt. Where you from? Holland! Ahhh Amsterdam.Basis voor een goed onderhandelings gesprek. Thee koekies en visballen werden van alle kanten aangeboden. Ik kon er goed van afblijven. Je beloofd iedereen dat je volgende week terugkomt voor de thee en overige geneugten. En vervolgens vertel je aan je collega's dat zij daar beslist op bezoek moeten om thee te drinken en vis te kopen.

Bij volgende gelegenheid gaan we kibbeling eten. De vers verkochte vis wordt gespoeld in een emmertje water waar al enige vliegen op drijven om vervolgens door een beslagje getrokken te worden om daarna te verdwijnen in een pan zwarte olie. En die olie lag er al een poosje schat ik zo in. Nadat hij gebakken is wordt de vis op een stuk kranten papier in een vitrinne geplaatst met warmhoudlampen. Toch een vorm van HACCP?

Omdurman: Arie de knaller&Leen Bakker

Arie de Knaller

Maar dan op z'n Soedanees. Heel veel proteïne extra in de vorm van vliegen.
Helaas is de slager niet te zien. Ziet er afschrikwekkend uit. Blood all over The place.
Een zoet weeïge geur. Het HACCP verhaal is hier duidelijk nog niet ingeburgerd. Ligt nog een groeimarkt voor cursussen en installaties. Aan de andere kant.. het gaat al honderden jaren goed. Geen idee hoeveel mensen hier ziek zijn van dit eten. Misschien zou het met het oog op de toekomst,als onze wereld tot een eind komt het beter zijn als we wat minder gevoelig zouden zijn voor die eeuwenoude bacterien. Ben dan ook sterk voornemens aan het eind van de tour te gaan BBQen bij de locale slager.










Leen bakker

In iedere straat vindt je er wel een. Twee bankstellen 8 stoelen en je hebt weer een filiaal.
Spul staat dag en nacht buiten. Over stoffig bankstel gesproken. Het zet je even aan het denken.
In Nederland de meubel boulevard. Vrachtauto's vol meubels worden op een lokatie gelost.
Vervolgen staan er honderden mensen in de file om de spullen te bekijken en eventueel te kopen. Door de enorme keuze moeten we vaak ook nog even naar een andere stad om onszelf van de juiste keuze te overtuigen. Hier niet, je wil het wel of niet. Je onderhandelt over de prijs en je hoeft niet verder dan het eind van de straat. Als je bij je buren op visite bent voel je je al gauw op je thuis. Het is net of je thuis bent. Zelfde bankstel.
Als zo'n filiaal op de fles gaat heeft dat weinig impact. Staan niet onmiddellijk honderden mensen op straat. Volgens mij kunnen zulke economieën recessies veel beter aan.

Omdurman

17 0ktober
Zolas bekend liep het allemaal wat anders dan gepland. Werken op HQ is wat anders dan Observer. De observers leven in de jungle met bavianen en gorilla’s en anderegevaarlijke dieren. Niet te vergeten de eeuwig twistende stammen die voor de nodige onrust en gevaren zorgen. Zij, treden al waarnemend in de voetsporen van Livingstone. Voor mij, als logistiek medewerker op de staf is dat niet weggelegd.. Niks krokodillen jagen met een speargun of een leeuw met je blote handen doden. Allemaal zaken waar je toch wel op rekent als je naar Afrika mag.
Ik moet het doen met onontdekte stammen en bijzondere leefwijzen in deze stad.
Voorwaar geen sinecure in een stad met 7 miljoen inwoners( ik hoor heel eveel verschillende getallen) Hoe ontdek je die mensen en wat doen ze eigenlijk de hele dag?
Kharthoum is groot en besaat eigenlijk uit drie steden.
Voor algemene informatie gewoon even Kharthoum googlen. Maakt niet uit welke site. Er zijn er velen.

Vandaar dat we, Ronald en ik, eerst een gestructureerd plan van aanpak hebben gemaakt hoe deze stad en zijn mensen te ontdekken. Plan is als volgt. We parkeren de auto ergens, daarna gaan we lopen en proberen dan de auto weer terug te vinden. Tot op heden gaat dat erg goed. In het begin waren we wat voorzichtiger. We startten bij het Holland huis liepen een uurtje of wat en lieten ons weer ophalen. Vorige week hebben we een rondje Tuti eiland gemaakt. s’Morgens vroeg beginnen en voor tienen thuis i.v.m. de warmte. Auto dicht bij het paleis parkeren, volop bewaking en ieder politie agent kan je hopelijk de weg terugwijzen.
Rondje Tuti eiland beschrijf ik nog een keer.
Dit weekend was Omdurman aan de beurt het Noord-Westelijk deel van Kharthoum. Alleen de naam al geeft j een onbestemd gevoel.
Stripboekjes van Afrika, blanke mannen in grote kookpotten. Kannibalen wrede Arabieren en volgens de security man van de VN een plaats die je beter kan mijden.
Na 5 minuten hadden we het door: levensgevaarlijk Omdurman, zeker s’nachts.


Nu zijn dit natuurlijk onderhoudswerkzaamheden, nog niet helemaal gereed, maar je kan je er toch lelijk aan bezeren. Toch bizar dat iemand dit in Nederland doet voor de lol!!!!
We dachten nog even dat ook hierin mensen zouden slapen. De lucht weerhield me om even te kijken. De wandeling duurde zo'n 3 uur.

Geen idee hoeveel km we gelopen hebben. Maar iedere straat.

plein, steeg of braakliggend stuk terrein was een verbazing danwel verasssing. Ik merk hoe we krampachtig, althans ik, proberen te verklaren waarom het anders is of dat je het juist normaal moet vinden. De verschillen en overeenkomsten zal ik met wat verhaaltjes proberen weer te geven.

Het Hollandhuis

Het idee om een Holland huis op te richten dateert van augustus 2006.
De initiatief nemer in deze was de toenmalige Lkol Co Butter.
Inmiddels is dit het tweede huis in Khartoem.
Het huis is bedoeld als opvang voor Nederlandse militairen van UNMIS.
In totaal zijn dat 12 waarnemers 2 staf officieren en 13 UNPOL ers.
UNPOl is een mix van Militaire en civiele politie.
De opvang vindt plaats tijdens het zgn. inprocessen/inroteren.
De proces duurt ongeveer 12 werkdagen.. Daarna vertrekken zij naar hun teamsite.
In totaal zijn er zes sectoren in Zuid Sudan met ieder gemiddeld 5 teamsites.
Maakt in totaal 30 sites. Het vervelende is, voor een ieder die bij de UN gaat werken, dat men pas in de tweede week te horen krijgt waar je naar toe gaat. De ene site is nu eenmaal beter te bevoorraden dan de andere. Kortom zodra de site bekend is wordt het Holland huis even een overslag plaats voor boodschappen.
Tijdens de missie, hebben de meesten 1 dan wel twee keer verlof(soms zit het tegen) Alle uitgaande vluchten naar Europa gaan via Kharthoum.
Verlofgangers overnachten op de heen en terugreis in het Holland huis.
UNPOL houdt eenmaal in de periode van 6 maanden een zgn. contingentsmeeting.
Van alle sites verzamelen zich dan 13 man/ vrouw in het Holland Huis. Aan het eind van de missie duurt het zgn. uitprocessen/uitroteren ongeveer 5 werkdagen.
Gedurende deze periode verblijven de UNmissers eveneens in het hui aan de Abd. Alla Altayeb Street. 848 Block 22. Buiten de UNmissers en UNpol ers zijn er nog twee SOen (stafofficieren) aanwezig in Sudan. De Air Ops verblijft na zijn opleiding in het uiterste zuiden van Sudan. In een plaats genaamd Juba. Daar moet hij het vliegverkeer in goede banen leiden.
In Kharthoum woont en werkt de SO logistiek. Hij verricht zijn werkzaamheden van s’morgens vroeg tot sávonds laat. Eenzaam in de catacomben van het hoofdkwartier.
De dagelijkse gang van zaken in het Holland Huis wordt geregeld door de HID (hoofd inwendige dienst) Dit is de man waar alles omdraait.
Hij regelt de post. De pakketten met brieven en etenswaar die, onverlet naar afgelegen posten moeten worden verstuurd. Deze pakketten en brieven haalt op bij de ambassade. Om ze vervolgens verzend klaar te maken voor de verschillende teamsites. Verder is hij belast met de verzending van de uitrusting. Dat gebeurd in een enorme tent op het vliegveld(zero5) waar de temperatuur soms oploopt tot 70 graden. Daarnaast verricht hij werkzaamheden als taxichauffeur. Haalt en brengt mensen naar het vliegveld op de meest onmogelijke tijden.
Na wekenlang afzien, door de waarnemers, willen ze graag een keer goed eten. De HID haalt en brengt ze dan nog even naar een restaurant in de stad
En als laatste is hij dan ook nog het luisterend oor voor de mannen en de vrouwen die, zo lang, zo eenzaam op de posten hebben gebivakkeerd.
Tot 24 september was Fred Schep onze HID. Na een week of zo ontdekten we dat we een gemeenschappelijk verleden hadden.
In 79 ben ik ooit een keer bij Fred z’n OP op bezoek geweest. Daarna hadden verhalen zat om op te halen. De Cactus Club werd weer uitgebreid besproken. In 97 volgende Fred mij op met SFOR II .
Heel bizar allemaal. Nu is Ronald Roos aan de beurt. Ronald is van de Marine en dat geeft gelijk weer een ander vocabulaire. In-slingeren en oploper zijn inmiddels ingeburgerd.

Inmiddels woon ik al weer 3 weken hier. Ik ben bang dat het aanpassen wordt thuis.
Een bed voor jezelf. Je eigen douche en toilet (wordt nog schoon gemaakt ook)
Auto met chauffeur. Iedere dag schijnt de zon. Het heeft pas 1 keer geregend en dat was s’nachts. Je eigen was vouwen en strijken. Ja dat is wat minder dan.
Groeten uit Khartoum