Barbara

Nadat Barbara het strand opvloog om de investering van de afgelopen drie dagen- feesten met de Heer- als een pleng offer op het strand te deponeren zag Valerie haar kans schoon.
Ze moest op reis naar het binnenland. Een moeder met een kind, behept met eliphantitus.
Was geloof ik nog in het vuur gevallen ook. Wel twee dag reizen van hier. Ik dacht nog: met de bus of lopend? In beide gevallen had ik een dokter dichterbij gezocht.
Maar vooruit dit is Valerie. Wat zich heel vaak voor doet in deze gesprekken is de -uit eindelijke vraag om geld. De een verpakt z’n verhaal wat beter dan de andere.
Nieuwste trend is de volgende. Na een inleiding van hoe gaat het waar kom je vandaan waar ga je naar toe? Vindt men het nodig om overzichzelf te gaan praten!? Vanuit het niets komt er een zieke moeder een ongelukkig broertje een kreupele ezel of een kapotte auto.
Nooit een zuster als hoer of een broer als junk. Schijn je hier niet te hebben.Nou die zieke moeder kende ik al van 25 jaar geleden, toen woonde ze in Sinai. De opmerking dat ik blij ben- dat het nog zo goed gaat met haar en leuk dat ze inmiddels naar Kenia is verhuisd- valt meestal niet.
Het verhaal kreeg anno 2009 echter een voor mij nog ongekende wending.
AL deze problemen zijn op te lossen! Een telefoon!!. Een celfoon kan aan al deze ongemakken een einde maken. Nadat men in Afrika heeft ontdekt dat westerlingen werken en efficientie belangrijk vinden, zijn dit de key argumenten. Als ik nu een bijdrage zou doen van zeg 1000 shilling dan kan daarvoor desnoods een 2e hands phone voor worden aangeschaft. Dat bespaart de tijd van de langdurige busreis en kan er in die tijd gewerkt worden das veel eficienter. Ik was verbijsterd hoe multidiciplinair deze oplossing is. Natuurlijk weet ik wel dat tie z’n moeder niet gaat bellen z’n ezel niet aan de lijn krijgt en z’n broertje ongelukkig blijft. Maar toch ,er is overnagedacht.
Het tegen antwoord, dat je geen phone nodig hebt, past niet in de denkwereld van de huidige Afrikaan. Zelfs niet als ik uitleg dat Nederland zo ver onder de zeespiegel ligt dat alle telefoon stralen er over heen gaan en je dus helemaal niet mobiel kan bellen vanuit het buitenland.Dat gaat allemaal met kabeltjes. Dat we daarom nooit een celfoon bij ons hebben op reis en hij inderdaad niet kan bellen met mijn toestel naar z’n moeder broer of wie dan ook.
Teleurstelling alom. Bij Valerie moest dat netter worden uitgelegd. Net nadat ik was uitgekeken op Barbara haar pogingen de trap weer op te komen vertelde ik dat ik heel druk was met ontwikkeling van het dorp. Ik moet tijdig naar bed. s’Nachts moet er gevist worden zodat er morgen weer gegeten kan worden. Niet geheel onbelangrijk in Afrika als je de berichtgeving volgt hier ter plaatse. Na innig afscheid genomen te hebben van de combinatie BRD/DDR. UK. KY en de bedankjes in ontvangst te hebben genomen voor mijn goede werken als vistechniek verbeteraar, hetgeen zeker ten goede zou komen aan de ontwikkeling van Shella, kon ik mij ter ontnuchtering van twee bier terruste begegeven om mezelf op te maken voor de laatste vistocht en terugreis.