Milinda

Uitzicht verblijf in Shella.








Milanda
Keniaanse variant op Costa del Sol..Rimini en erger.
Maximaal benut door Itay’s. Bij het binnen rijden bekroop me al een raar gevoel.
Museum van Karin Blixen!? Die woonde hier helmaal niet. Sta je straks weer te kijken naar.. de Lippestift van... ja’ misschien wel Meril Streep?
Had minder dan 5 minuten nodig om water en een kaartje naar Lamu te kopen. Geen idee hoe dat er uit zou zien, maar erger dan dit kon ik me niet voorstellen.
Na een 3 uur durende bots en hotswagen rit door het prachtige Keniaanse landschap.
Veel van hetzelde groen,ontelbare plaggehutten, moddersloten en vuilnishopen kwamen we aan bij een haven. Eindelijk water en onmiddelijk vrienden “he my friend come to my boat”. Na een kosten baten analyse gemaakt te hebben, bleek de reguliere veerdienst maar de helft te kosten van het geen mijn “vriend” aanbood. Scheelde 50$cent!! Toch niet geheel onbelangrijk als BPer met de huidige dollar koers.
Aan boord was het erg gezellig. Geen zwemvesten en veel vrouwen met kinderen.
In geval van, had dit een bijzonder vertoning geworden. Gekleed reddend zwemmen. Met veel sluiers en lange rokken kind boven je hoofd, heel knap.. Gelukkig was de boot van hout en niet al te zwaar beladen.
Het water, wat onder de houten fundering vandaan gulpte kon er met gemak, uit gehoosd worden door de twee bemanningsleden. Zolang zij niet moe werden was de overkant wel te halen. Het aanleggen gaat aan deze kant van de evenaar net ff anders. Je roept een keer dat een ieder op z’n handen moet passen en daarna is het schip een groot wrijfhout.
Uitermate veel bewondering had ik voor de vrouwen tijdens het ontschepen. Het geklim van het ene naar het andere schip met links een kind en rechts een boodschappen tas moest haast wel tot ongelukken lijden. Met uitzondering van een gekneld voetje en een builtje viel dit echter alles mee.Kom hier maar eens om in Nederland. Veiligheids gordels, maxi cosies, buggy’s rubberen stoeptegels.In Kenia hebben ze dat allemaal niet nodig. Heerlijk land. Aan land gekomen werd ik onmiddelijk door een aantal nieuwe vrienden benaderd. Verfromfraaide stadsplattegronden. Ouder dan de bijlage uit de 20 jaar oude lonley planet. Je moest het echt kopen, je kan niet zonder, anders verdwaal je.
Op zo’n moment ben je even de kluts kwijt.Je eigen huis woont 5000 km verderop en deze verkopers denken dat je voor de laatste 100 meter een kaart gaat kopen. Notabene op een eiland.De opdringerigheid van ene hotelaanbieder bracht me bijna zover dat de man de rest van z’n leven niet meer naar de tandarts zou hoeven. Hij had nog maar twee tanden. Dat had niet al te veel moeite gekost.Je moet echter wel beleefd blijven op een eiland. Iedereen kent iedereen en je hebt zo een naam. Uiteindelijk een kamer gevonden. Eiland kakkerlakken zijn kleiner dan die op het land.In zout watergewassen lakens worden er niet schoner op, bij het aanraken van de wasbak kwam het hele geval van de muur.
Daar is nog allemaal mee te leven. Maar Bob Marley 48 uur nonstop- uit het belendende, kroeg, restaurant, bordeelperceel met zwembad – gemengd met alle wetenswaardigheden over Allah 5 x per dag, in samenhang met, het ondernaast gelegen pand voor het christelijk kerkkoor, dat zich op haar jaarlijkse zangwedstrijd met de nieuwelingen aan het voorbereiden was- deed mij besluiten om naar Shella te verhuizen.. Nabij gelegen dorp op een halfuurtje lopen.